Walk to Parque Guápulo / Spacer po parku Guápulo

Yesterday, I tuned it down a little and just took a walk with my roommate's dog Clifford to the park, Parque Guápulo, which is about a half an hour down the mountain from here. The park isn't anything extravagant, but it does offer some good points to take pictures from. And I think it's a nice, quiet place to come with your family and have a picnic, or go jogging of you're so inclined.

(PL)


Wczoraj zrobiłem trochę mniej. Tylko spacerowałem z psem mojej

współlokatorki do parku Guápulo, który leży około pół godziny w dół
wzgórza, na którym położony jest mój dom. Park nie jest
ekstrawagancki, ale oferuje dobre punkty, z których można robić fajne
zdjęcia (patrz powyżej). Oprócz tego uważam, że jest przyjemnym,
cichym miejscem, do którego możesz przyjść na piknik, albo pobiegać.

 

Centro histórico

The day before yesterday I made my way to the old town, the historic center, which was declared World Cultural Heritage by UNESCO the same year that the Cracow's old town was. It hardly seems a coincidence given the prevalence of convents and churches in both.

I took the public transportation on my way there, which is an experience for itself. They're often packed, and once the doors open, both the passenger coming in and the one's going out rush the door. Not a nice experience, but it's probably due to a) the buses being packed, and b) the fact that the driver closes the door in a matter of seconds, regardless of whether there's still room in the bus or not. Maybe they're on a tight schedule...

The old town, apart from the aforementioned religious architecture, is similar to other Latin American colonial towns that I've seen personally and in pictures, which I guess shouldn't surprise, seeing as they were built by the same colonizers. The old town is a pleasant place to walk around and hang out a bit (there were a lot of people just sort of hanging out). I didn't think it was anything spectactular, but maybe that's because I didn't go into the buildings. The only one I did go into was the basilica at the top of a hill (which I mistakenly took for the Cathedral). It was really impressive from the outside, a little less so from the inside.

Maybe I'll go back and see some more when my tandem partner, Nadine, arrives next week.









(PL)

Przedwczoraj wybrałem się do historycznego centrum, czyli do starego
miasta, które UNESCO wpisało na listę światowego dziedzictwa w samym
roku co krakowskie stare miasto. To chyba nie był przypadek, gdyż oba
miasta obfitują w klasztory i kościoły.

Jechałem komunikacją miejską, co było doświadczeniem samym w sobie.
Komunikacja jest często przepełniona, i kiedy otwierają się drzwi,
pasażerowie spieszą się do wyjścia i wejścia jednocześnie. To nie jest
miłe doświadczenie, lecz ma miejsce prawdopodobnie z dwóch powodów: a)
autobusy są przepełnione, i b) kierowca zamyka drzwi już po kilku
sekundach, obojętnie, czy jeszcze jest wolna przestrzeń w autobusie
czy nie. Przypuszczam, że mają ścisły rozkład jazdy…

Stare miasto, oprócz wcześniej wspomnianej religijnej architektury,
jest podobne to innych kolonialnych miast w Ameryce Łacińskiej, które
oglądałem osobiście i na zdjęciach. To nie powinno być zaskoczeniem
jako, że zostały one wszystkie zabudowane przez tych samych
kolonizatorów. Stare miasto w Quito jest przyjemnym miejscem do
spacerowania i ogólnie spędzania czasu (i właśnie było tam mnóstwo
ludzi po prosto siedzących i rozmawiających). Ja osobiście uważam, że
stare miasto nie jest niczym nadzwyczajnym, ale może to dlatego, że
(NIE?) wszedłem do środka budynków. Jedyny, którego zwiedziłem w
środku, to wielka bazylika na górze (myślałem mylnie, że to katedra).
Bazylika robi większe wrażenie na zewnątrz niż wewnątrz.

Może jeszcze wrócę i zwiedzę więcej, kiedy moja partnerka w projekcie, Nadine, przyleci.

First day sightseeing in Quito / Pierwsze dni zwiedzania Quito

I did a little sightseeing the first day after my arrival. As I mentioned in my last post, walking here is exhausting, so I don't even know if I'll end up going jogging or not. Being a pedestrian here's a bit of a hazard. Mostly, there are no walk lights, and cars don't stop for you. So, basically, when you see an opening in the traffic, you take it. Or if somebody else starts walking, you do to - how many pedestrians would a car run over? On the streets, there are vendors selling fruits and vegetables, mostly. Quito isn't a dirty city in the sense that there is trash lying everywhere - it's not any worse than any other big city, and better than a lot, I imagine - but the gas fumes from cars are pretty bad. 

First, I walked to the downtown area to check out the artisan market there, where you can buy lots of nice Ecuador souvenirs. I didn't buy anything, but I was tempted. There are things like earrings, shoes, bags, t-shirts, and there was even artisan ice cream. I'm sure I'll be buying some of my gifts there...


After that I ended up in an area in the center of town with lots of museums. I sauntered around Parque Ejido for a while, then, after searching for it for a while, I finally found the National Museum, which houses artefacts from pre-Colombian cultures, as well as Catholic art from the colonial period. The art was less interesting. They also had some more recent paintings toward the end. It was relatively small, and I was still relatively tired, so I didn't stay too long. There were other museums in that area too. I should definitely try to see some of those as well during my time here.

After that I made my way home, only getting lost once along the way...

(PL)

Pierwszego dnia po przyjazdzie zwiedziłem trochę. Jak wspomniałem w pierwszym poście, chodzenie tu jest trudne, więc, nawet nie wiem, czy w ogóle będę biegać. Bycie przechodniem jest lekko niebezpieczne. Zwykle nie ma świateł, i samochody nie zatrzymują dla ciebie. Więc, podstawowo, kiedy widzisz przerwę w korku, musisz przechodzić. Lub kiedy ktoś inny zaczyna iść, ty też powinnaś – bo, ilu przechodniów można przejechać? Na ulicach są sprzedawcy (przede wszystkim kobiety), które normalnie sprzedają owoce i warzywa. Quito nie jest brudnym miastem w sensie, że wszędzie leży dużo śmieci – w tym nie jest gorsze od każdego innego wielkiego miasta, i chyba nawet lepsze niż wiele, wyobrażam sobie – lecz opary benzyny z samochodów są całkiem nieznośne.

Najpierw, poszedłem do centrum nowej części miasta żeby zobaczyć rynek rzemieślniczy, gdzie można kupować ładne pamiątki z Ekwadoru. Nie kupiłem niczego tym razem, ale dużo rzeczy było godnych skuszenia. Są rzeczy jak na przykład kolczyki, buty, torebki, koszulki, i nawet były lody rzemieślnicze. Pewnie kupię jakieś prezenty tam…

Potem skończyłem w dzielnicy w środku miasta z wieloma muzeami. Spacerowałem po Parque Ejido przez chwilę, wtedy, po szukaniu przez jakiś czas, nareszcie znalazłem Muzeum Narodowe, które mieści artefakty kultur przedkolumbiańskich, a także sztukę katolicką z epoki kolonialnej. Sztuka była dla mnie mniej ciekawa. Także mieli współczesniejsze obrazy na końcu. Muzeum było całkiem małe, a ja byłem raczej zmęczony, więc, nie zostałem tak długo.

Jeszcze były inne muzea w tej dzielnicy - naprawdę powinienem spróbować zwiedzieć kilka z nich podczas mojego pobytu tutaj.

First days living in Quito / Pierwsze dni życia w Quito

It's been about five days since I arrived in Quito, and I've more or less acclimatized to things here. I haven't gotten altitude sickness, which is good, but I have noticed that I get out of breath more easily than usual. Sometimes even when I'm not exercising and I've just missed a breath, like I stopped breathing for a while. The walking is pretty tough, though. I thought the walking would be no problem, seeing as I was used to walking in Europe, but having to walk up the mountain and then back down again, and then do it again when I come back, is more grueling than I'd expected. Of course, that probably is linked to the altitude, too.

The weather is a little hard to get used to. When you're out walking, you easily work up a sweat, but when you're sitting, you get cold quick. Unless I'm standing in the sun, I need a sweater, and I've even considered buying gloves. Of course, we're not talking about extreme temperatures, but they're noticeable.

The living situation is overall good. My roommate Sandra is cool, and friendly, and seems to be really talented (she play the guitar and sings really well, but I think she's talented at a lot of things). We also have warm water, which is something of a luxury here, although apparently only one tenant among the three can use it at once because the same propane tank heats the water for everybody. But so far that's been ok. And there's good internet, also not a given, anywhere in fact. It did go out somewhat unfortuitously the day I got here, but other than that it's been ok - better than Natalia's internet :(.


(PL)

Pięć dni już minęły od przyjazdu do Quito. Mniej więcej przyzwyczaiłem
się do życia tu. Jeszcze nie mam choroby wysokościowej, co jest dobre,
ale tak zauważyłem, że brak mi oddechu częściej niż normalnie. Czasem
nawet kiedy nie ćwiczę to tracę oddech i czuję się jakbym przez chwilę
nie oddychał. Chodzenie jest raczej trudne. Ja myślałem, że nie będzie
żadnym problemem jako, że jestem przyzwyczajony do chodzenia w
Europie, ale musieć chodzić w górę i znowu w dół, i później odwrotnie,
kiedy wracam do domu jest bardziej wyczerpujące niż się spodziewałem.
To prawdopodobnie ma coś wspólnego z wysokością.

Trudno jest też przyzwyczaić się do pogody. Gdy spacerujesz na dworze,
zaczynasz pocić się łatwo, z drugiej strony kiedy siedzisz, szybko ci
jest zimno. Jeśli nie stoisz w słońcu, potrzebujesz swetra, i nawet
zastanawiam się nad kupnem rękawiczek. Naturalnie, nie chodzi o
ekstremalne temperatury, ale zauważasz zmianę.

Sytuacja mieszkania jest ogólnie dobra. Moja współlokatorka Sandra
jest spokojna, i sympatyczna. Wydaje mi się, że jest bardzo
utalentowana (gra na gitarze i śpiewa bardzo dobrze, ale sądzę, że ma
nawet więcej talentów).
 
Mamy ciepłą wodę, co jest luksusem tutaj, chociaż widocznie tylko
jeden współlokator z trzech może jej używać na raz, ponieważ ten sam
zbiornik propanu podgrzewa wodę dla wszystkich. Ale jeszcze nie miałem
problemów. Dodatkowo jest dobre połączenie Internetu, co nigdzie nie
możesz sobie brać za pewnik. Faktycznie przestał chodzić niefortunnie
w dniu, kiedy dotarłem, ale oprócz tego działa dobrze – lepiej niż
Internet Natalii :(.

Arrival in Quito/Przyjazd do Quito

I arrived in Quito yesterday, extremely fatigued, although I didn't start suffering from altitude sickness. I was definitely taken aback by how cold it got - if the sun is shining, it's really warm, if not, it's really cool. Meaning, nights get cold!

Seeing as Quito nestled between mountains, there are places where you can get nice views. Here's one from Hotel Quito:

More on Quito later...

(PL)
 
Wczoraj przyjechałem do Quito wykończony, chociaż na szczęście nie
zacząłem cierpieć na chorobę wysokościową. Naprawdę zaskakujące było,
jak zimno się zrobiło – jeśli słońce świeci, jest cieplutko, jeśli
nie, bardzo chłodno. Czyli, nocą jest zimno!

Jako, że Quito leży między górami, są miejsca z wspaniałymi widokami. Tutaj
widok z Hotelu Quito.

Więcej o Quito później... 

Leaving Arizona

I left Arizona yesterday. I think it's good that I went to see my family in Arizona. I was kind of dreading it, but it turned out more or less ok. I did sort of reconnect with them on some level and I don't think that would have been possible over Skype. I wonder if that effect will hold or if we'll drift apart again now due to just communicating over Skype. Sometimes, I did feel like Natalia and I should move there to help my grandparents out and just be there for them, but I think that would be complicated (psychologically and, at least initially, financially). I did feel sad leaving, because I don't know when I'll be back again and how healthy everyone will be when I arrive next time. That's the price you pay for moving half way around the world!

The Heard Museum

One of the highlights of Phoenix is supposed to be the Heard Museum in central Phoenix. My mom and I visited it a few days before I left Arizona. The museum is dedicated to Native American peoples and their cultures, particularly those of the southwestern United States (actually, it really focuses on peoples located in what is now Arizona. The museum definitely has a lot of interesting artefacts, especially for people who don't come from Arizona and aren't familiar with them, but even then you don't necessarily learn the history behind them. What was interesting for me was that patriotism played such a prominent role for the museum, but that might also be because of the statue and plaques dedicated to Native American soldiers being basically the first thing you see.

But besides that, it did seem like a lot of the conflict between various native peoples and the United States was sort of defused in the museum. Maybe the aim was to psychologically integrate Native Americans, their history and their culture into the grand narrative of the United States. Although I'm not necessarily opposed to that aim in and of itself, I do think that something is lost when conflictivity in a relationship is negated, and that this does not necessarily serve the purpose of this integration. That's not to say that conflict was completely absent, but it definitely could have played a larger role in the museums narrative if the creators of the exhibits wanted that.

In any case, I am glad I went to see the museum. It gave me a chance to learn more about my country's native peoples and cultures. There's really too much to be able to fit in a blog, but just a few interesting points.

The canals created by the Hohokam are still in use today because they were so well done. Now they're covered with concrete.

Buffalo was an important source of food for the Apaches, which was one of the reasons that American settlers shot them down. They wanted to get rid of the Apaches by getting rid of their source of food. An interesting sculpture by the renowned artist symbolizes this. The holes were actually made with a shotgun.

 

Cochineal is a dye produced by an insect with the same name. It is used in textiles, but also in things like lipstick. There was even a scandal because Starbucks used the dye in its strawberry frappachino and claimed it was vegetarian. Below there is a blanket (I believe) dyed with cochineal. You can buy these in the gift shop, if you have a few thousand dollars to spare!

The infamous "Indian Schools" which were supposed to civilize Native Americans have survived until today. Students had their hair cut, were forced to learn English and were also forcibly evangelized. Many children died there due to diseases they were not immune to. According to the exhibit, not all of the students had such a horrible experience there, and in fact some have fond memories of them, which of course doesn't justify their civilizing mision. Sometimes parents sent their kids their to get an education. In any case, I think they slowly changed over time and I guess now they're run by Native Americans themselves.