Trip to Baños / Podróż do Baños

 On Saturday, we travelled to Baños, a tourist town three to four hours away from Quito. The complete name is Baños de Agua Santa (Baths of Holy Water), which has to do with the hot springs in the town – part of its draw both in the past and in the present. Although the town’s economy used to be based on cane sugar, now, apparently, it’s almost only tourism. They do however still produce a taffy-like treat from cane sugar and fruit juices called melcocha – it’s not bad for being almost only sugar, but it’s really hard. The town Baños itself isn’t particularly ugly, but of course, what makes it really nice is the mountains surrounding it.

The six of us arrived at about 12:00, early enough to still do some activities. After getting checked in at the hostel and having a bite to eat, we headed to “La casa del arbol” (The Treehouse), which is a little building with a restaurant and a tree house with a swing over the edge of the mountain. There isn´t actually anything to do there, besides swing, which isn’t as exciting as it might sound, but the sights are beautiful, which include an active volcano (unfortunately, it wasn´t spewing anything when we were there, but I think the evening view must be better anyways). After we got back from there, we went to the mountain waterfall at the edge of town, where you can also get a good view of town. Then we sort of wandered around aimlessly for a while, and ended up going to a free swimming pool with a Jacuzzi, a sauna, and a Turkish bath that smelled like chicken soup. After dinner, the rest went out to party and I went to bed – it was past eleven at that point and I was already lacking sleep, so I thought I should gather my strength for the next day´s activities.

On Sunday we rented bikes from a place that offers different kinds of excursions and that had a deal with our hostel. We paid five dollars apiece to rent the bike, equipment and a map to go on a waterfall tour, which was a pretty good deal. There were five or six waterfalls altogether, and the last two were amazing. The ride, mostly downhill, was also pleasant because of the mountain scenery surrounding us. Along the way, you also had the chance to do bridge jumping and canopying; one of companions did actually jump off the bridge. Except for some downpour when we were at the last waterfall, we had really nice weather as well. To return, a souped-up pickup truck took us back to town with our bikes – we were seventeen in all! Since the trip took us the better part of the day, we didn’t do anything in the evening but eat, and then later relax and play a little guitar in front of the fire at our hostel.

On Monday, we went canyoning, which is basically rapelling down waterfalls, something most of us had never done before and was definitely a new experience. I suppose it’s not difficult to do, but you have to get over the fear of falling. I did slip a lot, but I think that wouldn’t have been as much of a problem had I gone faster. What I especially enjoyed was the great views that we had in the forest. The downside was that, despite the wetsuits we had, we were soaking wet and cold for a few hours straight; the weather wasn’t as good as on Sunday and it even rained for a while. Despite that, I still think it was worth the experience. When we got back, we had lunch while we were waiting for our photos (both of which were part of the $25 package), and then made our way to the bus station after picking up our things from the hostel. I was back home at about 9:30.

It was good to get out and do something considering that work was sort of stressful last week, what with the preparation of the research project and finishing the translation that I was working on. Next weekend, I’m planning on going to the caldera Quilotoa…

(PL) 

W sobotę podróżowaliśmy do Baños, turystycznego miasteczka położonego trzy do czterech godzin jazdy od Quito. Kompletna nazwa to Baños de Agua Santa (Łaźnie Wody Świętej), co jest związane z wodami termalnymi w mieście – to jest jeden z powodów, dlaczego turyści tutaj przyjeżdżają.  Chociaż gospodarka miasta bazowała wcześniej na cukrze trzcinowym, dzisiaj to prawie tylko turystyka. Jednak jeszcze produkują melcocha z cukru trzcinowego i soków. Jest trochę jak toffi, i nie ma złego smaku, lecz jest bardzo twarda. Miasto Baños samo w sobie nie jest bardzo brzydkie, ale oczywiście to, co jest najpiękniejsze to otoczenie.

Nasza szóstka dotarła na miejsce około dwunastej - dość wcześnie, żeby jeszcze coś zobaczyć. Zameldowaliśmy się w schronisku/hostelu i zjedliśmy obiad, a potem wybraliśmy się do „La casa del arbol” (Dom drzewa). To jest budyneczek z restauracją i domkiem na drzewie z huśtawką nad zboczem. Akurat nie było tam niczego ciekawego poza huśtaniem sie na huśtawcę, co nie było jednak tak ekscytujące jak może brzmi, lecz widoki są piękne, do których zalicza się wulkan Tungurahua (niestety, nie wypływało nic z niego, kiedy my byliśmy, ale tak czy siak widoki muszą być lepsze wieczorem). Potem poszliśmy do wodospadu na końcu miasta po drugiej stronie góry, gdzie można się cieszyć dobrym widokiem na miasto. Wtedy przechadzaliśmy się bez celu, i na końcu poszliśmy na bezpłatny basen z jacuzzi, sauną, i gorącą łaźnią turecką, która miała zapach rosołu. Po kolacji, reszta ekipy poszła na imprezę a ja do łóżka – już było po jedenastej i brakowało mi snu, więc, pomyślałem, że powinienem zbierać siły na aktywności czekające na mnie następnego dnia.

W niedzielę wynajęliśmy rowery z agencji, która oferuje różne wycieczki i która ma specjalne oferty dla klientów naszego schroniska. Płaciliśmy na osobę pięć dolarów za wynajęcie roweru, sprzętu i mapy na wycieczkę po wodospadach, co było całkiem dobrą ofertą. Razem było pięć albo sześć wodospadów – ostatnie dwa były niesamowite. Po drodze, też była możliwość skoczenia z mostu na bungee albo uprawiania „canopying”, gdzie zjeżdżasz po linie wysoko nad ziemią. Jeden z moich kolegów zdecydował się skoczyć z mostu. Oprócz deszczu, który nas zaskoczył przy ostatnim wodospadzie, cieszyliśmy całkiem dobrą pogodą.  Żeby wrócić do miasta, pickup przygotowany do odbierania rowerów i ludzi odebrał nas z rowerami – jechało w nim razem siedemnaście osób! Jako że podróż trwała prawie cały dzień, wieczorem nie robiliśmy nic poza jedzeniem, relaksowaniem i graniem  na gitarze przy ognisku przed schroniskiem.

W poniedziałek uprawiliśmy „canyoning”, czyli zjeżdżaniem na linie w dół wodospadów - aktywność, której prawie nikt w grupie nie zrobił wcześniej, więc było to całkiem nowe doświadczenie. Przypuszczam, że nie jest to trudne, ale musisz panować strachem przed upadkiem. Ślizgałem się dużo, ale myślę, że nie byłoby tak trudno, gdybym zjeżdżał szybciej. To co szczególnie podobało mi się podczas tego to były fajne widoki w lesie. Niestety mimo pianki, którą nosiliśmy, byliśmy cali mokrzy i zimni przez kilka godzin. Mimo wszystko, myślę, że było warto tego doświadczyć. Kiedy wróciliśmy, zjedliśmy obiad i jednocześnie czekaliśmy na zdjęcia (zarówno posiłek, jak i zdjęcia były wliczone w cenę oferty na $25), i potem wybraliśmy się na stację autobusową po odbieraniu naszych rzeczy ze schroniska. Ja dotarłem do domu o około 9.30.

Dobrze było wyjechać i zrobić coś innego zwłaszcza, że praca była trochę stresująca w ubiegłym tygodniu przez przygotowanie projektu i skończenie tłumaczenia, nad którym pracowałem. W następnym tygodniu, mam zamiar podróżować do kaldery Quilotoa...