Kuala Lumpur, the Malaysian Metropolis / Kuala Lumpur, malezyjski moloch

Kuala Lumpur, or “muddy confluence”, so-named because the rivers Gombak and Klang meet there,  is a giant, modern city - modern in the sense that there are a lot of skyscrapers, trains, subways, and a monorail. Most of this is probably financed by Malaysia’s oil revenue. On the one hand, there are a plethora of giant shopping malls, some ritzy, some more down to earth, for meet all of your consumption desires, and while on the other  you have outdoor places like China Town and Little India, where you meet more poorer people and can buy lots of cheap fabrics and clothes as well as tons of cheap and interesting street food. We spent the day before our trip to Borneo, as well as the last couple of days, strolling around the Malaysian metropolis, sightseeing, buying the last of our souvenirs and building Natalia’s stockpile of batik. I found it to be an interesting city, and really enjoyed walking around Lake Gardens, the district where the National Monument and National Mosque (the majority of Malaysians are Muslim), as well as some small natural parks are located. There, it’s very green, and you almost feel like you’re not in the big city. In a lot of ways, Kuala Lumpur is a nice city. Yet, it’s dishearteningly hard to evade the corrupting influence of the consumer-paradise shopping malls, and due to the lack of sidewalks and, very often, of driver courtesy -  particularly those on mopeds – it’s not the nicest place to be a pedestrian. That being said, it really is too bad that we didn’t have more time to explore the world of Kuala Lumpur, because I’m sure that there is a lot to do and see there, but I’m not sure I’d want to live there for a longer period of time.

(PL) 

Kuala Lumpur, lub „błotniste ujście” (tu zlewają się rzeki Gombak i Klang) to wielkie, nowoczesne miasto – nowoczesne w sensie, że jest dużo drapaczy chmur, pociągów, metra, i kolejki jednoszynowej. Większość tego pewnie jest finansowana przez dochód z przemysłu naftowego. Z jednej strony, jest mnóstwo centrów handlowych a z drugiej, przede wszystkim w China Town i Little India, miejsc, gdzie spotykasz się z raczej biednym ludźmi i możesz kupić dużo tanich materiałów i ubrań, a także mnóstwo taniego i ciekawego jedzenia ulicznego. Dzień przed wyjazdem do Borneo i dwa zeszłe dni spędziliśmy spacerując po malezyjskim molochu, zwiedzając, kupując ostatnie pamiątki i wybierając batik dla Natalii. Uważam, że to bardzo ciekawe miasto, naprawdę podobało mi się w Lake Gardens, dzielnicy, gdzie znajdują się Pomnik Narodowy i Meczet Narodowy (większość Malezyjczyków jest muzułmanami), także małe parki natury. Tam jest dużo zieleni, prawie nie czujesz, że jesteś w wielkim mieście. Kuala Lumpur, ogólnie, wydaje mi się przyjemnym miastem, ale te potężne centra handlowe, niebo zakupów, są lekką przesadą dla mnie. Poza tym, brakuje chodników i często kurtuazji kierowców też – przede wszystkim tych na motorach, więc, jest trudne życie dla przechodniów. Jednak, myślę, że szkoda, że nie spędziliśmy więcej czasu w Kuala Lumpur, ponieważ jestem pewny, że jest duża oferta kulturalna, tylko nie wiem, czy mógłbym mieszkać tam na dłużej.

Market in Little India / Targ w Little India

TV tower / Wieża telewizyjna

Petronas Towers (Kuala Lumpur is famous for them / Kuala Lumpur jest słynny przez te wieży)

Natalia enjoying ice-cream Malaysian style / Natalia cieszy śię lodami w styłu malezyjskim

Flights to Malaysia / Przylot do Malezji

I am currently vacationing in Sarawak, Borneo, but I don’t want to write about that just yet. In this post, I’ll just be writing about my extremely long trip from Ecuador to Malaysia. 

As I mentioned earlier, I was trying to prepare myself for the time change and trip by going to bed and getting up earlier each day – unfortunately, it didn’t help. I just slept even less than normal. All in all the trip went well, but it got off to a rocky start – Natalia called me at about half past three in the morning (an hour earlier than I was going to get up) to tell me that my flight was departing an hour earlier than planned. So, I had to call the cabby and ask him to pick me up earlier, which he did. As it happens, he knew that the plane leaves at that time and thought it was strange that I wanted to leave as late as I did. In any case, he arrived early and I made my flight to Miami without a problem. Despite the stress, it was good that my flight was earlier because in Miami I needed more time to get to my next flight (there was a huge line to get through customs). From Miami I flew to Los Angeles, where I had planned to send a package and postcards to my family in the USA. Fortunately, there was a shuttle bus going to the car rental service Hertz, conveniently located across the street from the post office, which I made it to with plenty of time to spare. I returned to the airport the same way :). At the airport, I had to wait nearly an hour to check in to my flights because apparently almost everyone had some problem with their luggage. I flew with China Southern Airlines, which was interesting because everything was in Chinese, a language that I don’t understand at all. The flight was terribly long – over 14 hours – during which I fortunately could sleep a little (and watch movies). The service wasn’t too great; they hardly gave us anything to drink (I constantly had to ask) and they didn’t have a vegetarian meal, despite the fact that I ordered one at the travel agency. In China, I had a three-hour layover in Guangzhou till my flight to Kuala Lumpur. I arrived at the latter without any problems, as did my luggage, and Natalia was waiting for me in the arrival hall. Mirjam, Natalia’s friend and coordinator at the German Malaysian Institute (GMI), where Natalia was doing her internship, drove us to Natalia’s apartment in Kajang, where GMI is located. I was really fatigued after the trip, but I didn’t want to go to sleep because it was only a little after noon. Not only that, I arrived just in time for St. Nicolas Day, and in the afternoon I went to celebrate with Natalia, Mirjam and the other interns at GMI. That was very nice, and I even got a little gift!

 

Teraz jestem na Borneo, ale jeszcze nie chcę o tym pisać. Chciałbym w tym poście opisać moją podróż z Ekwadoru do Malezji. 

Aby przygotować się na zmianę czasu, chodziłem spać wcześniej i wstawałem wcześnie rano, ale to i tak dużo nie pomogło. Po prostu spałem mniej niż normalnie. W sumie podróż upłynęła dobrze, choć zaczęła się stresująco – Natalia zadzwoniła o trzeciej w nocy (miałem wstać o 4.30) i powiedziała, że mój samolot wylatuje godzinę wcześniej niż myślałem. Musiałem więc zadzwonić do taksówkarza i poprosić go, żeby przejechał po mnie wcześniej. Okazało się, że on wiedział, że samolot odlatuje w tym czasie, dlatego był zdziwiony, że chcę jechać na lotnisko tak późno. W każdym razie przyjechał pół godziny wcześniej i bez problemu zdążyłem na samolot do Miami. Pomimo stresu było to dobre, że mój lot był wcześniej, bo w Miami potrzebowałem więcej czasu na przejście przez kontrolę graniczną itd. Z Miami poleciałem do Los Angeles, gdzie miałem zamiar pójść na pocztę, aby wysłać paczki i pocztówki do rodziny w USA. Na szczęście był darmowy autobus do wypożyczalni samochodów, która znajdowała się naprzeciwko poczty. Także pojechałem tym autobusem i byłem szybko na miejscu. Wróciłem w ten sam sposób :). Na lotnisku czekałam ponad godzinę, żeby zdać bagaż. Wszyscy przede mną mieli jakieś problemy z bagażem. Leciałem liniami China Southern Airlines i co było ciekawe, bo wszystko było po chińsku,  w języku, którego w ogóle nie rozumiem. Lot był strasznie długi – ponad 14 godzin – podczas którego na szczęście udało mi się trochę pospać. Serwis nie był dobry, ponieważ nie podawali dużo do picia (musiałem wciąż prosić) i nie mieli wegeteriańskiego posiłku, mimo, że taki był zamówiony przez biuro podróży. W Chinach miałem przesiadkę w Guangzhou, trzy godziny czekałem na lot do Kuala Lumpur. Dotarłem bez problemu, mój bagaż też, Natalia czekała na mnie przy wyjściu z terminala. Mirjam, koordynatorka praktykantów w GMI i przyjaciółka Natalii, zawiozła nas do mieszkania Natalii w Kajang. Byłem bardzo zmęczony po podróży, ale nie chciałem iść spać, bo była dopiero dwunasta po południu. Oprócz tego przyleciałem w Mikołajki i po południu miałem okazję świętować z Natalią i niemieckimi praktykantami to święto. Było bardzo sympatycznie, dostałem nawet prezent.

Last days in Quito / Ostatnie dni w Quito

I haven’t done anything all too anything in the last few days. I did however learn how to make arepas, which are a good substitute for the bread I’d otherwise buy (and are much cheaper!). It turns out they’re really easy to make. I’m still working on my music, and I even finished writing a new song, more or less, which means I’ve written two completely new songs here  -not bad! On Saturday I went to an art festival in the old town with Hanah and Evelyn, which was interesting. There we bade each other farewell because both were set to leave the following day. Yesterday, I strolled around the open workshops (talleres abiertos) with my friends Miyuki and Anna in my neighborhood Guapulo. The workshops themselves weren’t that interesting – at least the ones that I went to, which were mostly just selling knick-knacks – but the walk was nice.

I’m already leaving Quito on Thursday! I’m glad, because the work at the organization wasn’t really for me, and I didn’t get along with the director at all, who I must have just rubbed the wrong way. I finished my internship on Friday, and she didn’t even say goodbye to me (she’s leaving for Brazil, so I guess she won’t say goodbye). I’m going to visit the office one last time to say goodbye to the rest. Of course, I’m also happy, very happy, that I’ll be seeing Natalia again this week, and of course that we’re returning to Berlin, where I have a lot of friends. Yet, even though the internship was disappointing and sometimes I was very unsatisfied for various reasons, it was a time where I learned a lot, particularly what I want from life and what makes me happy. I also learned to be more easygoing when I have problems, and to look for new solutions and experiment a bit – especially in the kitchen. Living with someone who isn’t family for the first time in my life contributed a lot to that change. Not being with Natalia also made me more independent (we’ll see if I’ll still be in a year…). Despite that, I’m happy that it’s almost over and that I’ll be living with Natalia again soon. I suppose that I also learned the importance of making other people happy. Besides those life lessons, living in Quito was also a good experience. It’s an interesting city with a lot on offer culturally. To sum it up, maybe the internship wasn’t what I was expecting, but at the end of my stay here I’m satisfied with the experience I’ve had in Ecuador. 

During my last days in Ecuador, I just want to buy some last souvenirs and prepare myself for my journey. I have to fly via Miami, Los Angeles and Guangzhou in China to Kuala Lumpur in Malaysia. In total, the trip is going to last just under two whole days. To prepare my body and my head for that, I’m going to sleep earlier and waking up earlier every day so that Thursday will be like a normal day. If I can manage to maintain consciousness until the trip to China, I hope I’ll be able to fall asleep during that flight. Normally, I can’t fall  asleep in planes or coaches, but I hope that I’ll be able to this time…

This will no doubt be my last post from Quito. Soon the next leg of my journey around the world will begin!

(PL)

Przez ostatnie dni nie zrobiłem nic nadzwyczajnego. Nauczyłem się robić arepas, które są dobrym substytutem dla chleba. Okazało się, że się bardzo łatwo jest je przygotować. Dalej pracuję nad muzyką, i nawet skończyłem nową piosenkę, mnie więcej, to znaczy napisałem tu dwie totalnie nowe piosenki, nieźle! W sobotę byłem na festiwalu sztuki na starym mieście z Hannah i Evelyn, co było ciekawe. Tam pożegnaliśmy się, ponieważ obie już wyjeżdżały w niedzielę. Wczoraj chodziłem z koleżankami Miyuki i Anną po otwartych warsztatach (talleres abiertos) w mojej dzielnicy w Guapulo. Nie były aż tak nadzwyczajne, te warsztaty, które ja widziałem, ale spacer był miły.

Już wylatuję z Quito we czwartek!  Cieszę się, bo praca w tej organizacji nie podobała mi się specjalnie i nie dogadywałem się zupełnie z dyrektorką. Skończyłem staż w piątek, a ona nawet nie pożegnała się ze mną (ona teraz wylatuje do Brazylii, więc, nie będzie pożegnania). Jeszcze wrócę do biura we wtorek, żeby pożegnać się z resztą. Również cieszę się, strasznie, że będę znowu z Natalią, i oczywiście, że wrócimy do Berlina, gdzie też mam wielu znajomych. Jednak, chociaż ten staż był raczej rozczarowaniem i byłem czasem bardzo niezadowolony z różnych sytuacji, to był to czas, gdzie nauczyłem się dużo o tym, co ja chcę od życia, co mnie czyni szczęśliwym. Nauczyłem się być bardziej spokojnym, kiedy mam problemy, i też szukać nowych rozwiązań i eksperymentować trochę – przede wszystkim w kuchni. Mieszkanie z osobą, która nie jest członkiem rodziny, po raz pierwszy raz w moim życiu, dołożyła dużo do tej zmiany. Przez to, że Natalii nie było, zrobiłem się bardziej samodzielny (zobaczymy, czy będę jeszcze w przyszłym roku!). Jednak, też cieszę się, że to się skończy i znowu będę mieszkał z Natalią. Przypuszczam, że również nauczyłem się istotności tego, aby uszczęśliwiać inne osoby. Oprócz tych lekcji życia, mieszkanie w Quito było niezłe. Jest to ciekawe miasto z dobrą ofertą kulturalną. Podsumując, staż może nie był tym, czego się spodziewałem, lecz pod koniec tego pobytu jestem zadowolony z nabytych doświadczeń w Ekwadorze.

W moich ostatnich dniach w Ekwadorze tylko mam zamiar kupić ostatnie pamiątki i przygotować się na nowe wojaże. Muszę lecieć przez Miami i Los Angeles w USA i Guangzhou w Chinach do Kuala Lumpur w Malezji. Cała podróż potrwa prawie dwa całe dni. Żeby przygotować ciało i głowę, chodzę spać coraz wcześniej i wstaję coraz wcześniej, żeby czwartek był praktycznie normalnym dniem. Jeśli mogę utrzymać przytomność do podróży do Chin, mam nadzieję, że zasnę podczas tego lotu. Normalnie nie zasypiam ani w samolotach ani w autokarach, ale mam nadzieję, że uda mi się tym razem.

To pewnie będzie ostatni post z Quito. Wkrótce zacznie się następna część podróży po świecie!