Once around the world: Kuala Lumpur, the Malaysian Metropolis / Kuala Lumpur, malezyjski moloch

Kuala Lumpur, or “muddy confluence”, so-named because the rivers Gombak and Klang meet there, is a giant, modern city - modern in the sense that there are a lot of skyscrapers, trains, subways, and a monorail. Most of this is probably financed by Malaysia’s oil revenue. On the one hand, there are a plethora of giant shopping malls, some ritzy, some more down to earth, for meet all of your consumption desires, and while on the other you have outdoor places like China Town and Little India, where you meet more poorer people and can buy lots of cheap fabrics and clothes as well as tons of cheap and interesting street food. We spent the day before our trip to Borneo, as well as the last couple of days, strolling around the Malaysian metropolis, sightseeing, buying the last of our souvenirs and building Natalia’s stockpile of batik. I found it to be an interesting city, and really enjoyed walking around Lake Gardens, the district where the National Monument and National Mosque (the majority of Malaysians are Muslim), as well as some small natural parks are located. There, it’s very green, and you almost feel like you’re not in the big city. In a lot of ways, Kuala Lumpur is a nice city. Yet, it’s dishearteningly hard to evade the corrupting influence of the consumer-paradise shopping malls, and due to the lack of sidewalks and, very often, of driver courtesy - particularly those on mopeds – it’s not the nicest place to be a pedestrian. That being said, it really is too bad that we didn’t have more time to explore the world of Kuala Lumpur, because I’m sure that there is a lot to do and see there, but I’m not sure I’d want to live there for a longer period of time.

(PL)

Kuala Lumpur, lub „błotniste ujście” (tu zlewają się rzeki Gombak i Klang) to wielkie, nowoczesne miasto – nowoczesne w sensie, że jest dużo drapaczy chmur, pociągów, metra, i kolejki jednoszynowej. Większość tego pewnie jest finansowana przez dochód z przemysłu naftowego. Z jednej strony, jest mnóstwo centrów handlowych a z drugiej, przede wszystkim w China Town i Little India, miejsc, gdzie spotykasz się z raczej biednym ludźmi i możesz kupić dużo tanich materiałów i ubrań, a także mnóstwo taniego i ciekawego jedzenia ulicznego. Dzień przed wyjazdem do Borneo i dwa zeszłe dni spędziliśmy spacerując po malezyjskim molochu, zwiedzając, kupując ostatnie pamiątki i wybierając batik dla Natalii. Uważam, że to bardzo ciekawe miasto, naprawdę podobało mi się w Lake Gardens, dzielnicy, gdzie znajdują się Pomnik Narodowy i Meczet Narodowy (większość Malezyjczyków jest muzułmanami), także małe parki natury. Tam jest dużo zieleni, prawie nie czujesz, że jesteś w wielkim mieście. Kuala Lumpur, ogólnie, wydaje mi się przyjemnym miastem, ale te potężne centra handlowe, niebo zakupów, są lekką przesadą dla mnie. Poza tym, brakuje chodników i często kurtuazji kierowców też – przede wszystkim tych na motorach, więc, jest trudne życie dla przechodniów. Jednak, myślę, że szkoda, że nie spędziliśmy więcej czasu w Kuala Lumpur, ponieważ jestem pewny, że jest duża oferta kulturalna, tylko nie wiem, czy mógłbym mieszkać tam na dłużej.